Ay bi yaşıma daha girdim^^

     Bugün bir yaş daha aldım haneme. Büyüdüm yahut yaşlandım diyemiyorum. İçim çocuk dışım henüz büyümeye de yaşlanmaya da müsait deil. Biraz olduğum gibi kalmak istiyorum. Zaten 19'umdan bu yana ilerlemek istemedim. 19 yaşların en güzeliydi. Ne 18'in toyluğu ne 20'nin olgunluğu.. ikisinin arasında en güzeliydi. Bir gün büyümeye yahut yaşlanmaya karar verirsem 19 gibi güzel bir yaş seçeceğim kendime.
     Yeni bir yaş yeni yıla ise sayılı günler kala.. Beklentilerim, dileklerim oldukça fazla yeni yıldan. 2013 uğursuzlukların yılıydı sanki bir an önce bitmesini istiyorum. Yeni yıl ve yeni yaşımla güzel günlerin hayalini kuruyorum. Umuyorum ki 2014 güzelliklerin yılı olacak. Bu sebepledir ki bu doğum günümde bir mektup yazdım kendime. Bu fikri Serrose'den aldım. O da yazarak kendini iyileştirenlerden.

Dilimin bağı, Elimin bağı, Zihnimin bağı..

   
     Söylenmemiş üzerinde bir karış tozla bekleyen onlarca sözcük, neyin yorgunluğudur anlayamadığım ellerimdeki şu görünmez bağların engeli, zihnimin kaosu..
     En az öğrencilerim kadar engelim var bu hayatta, en az onlar kadar içindeyim hayatın ve dışındayım. Zihnimi çekmecelerimi düzenleyebildiğim gibi düzenlemek isterdim. Zira insan kendini düzenleyemeyince eşyalarını düzenliyormuş, kendimde bunu gördüm. Ya bu ellere ne demeli? Neyin yorgunluğu ki bu? Üniversitede bir hocam zihin belki unutur ama eller unutmaz demişti. Üniversitede binlerce sözcük aktı ellerimden binlerce sözcüğü hafızasına kaydetmesi gerekiyordu ellerimin. Neden unuttu? Dilimdeki bu bağla ne yapacağım? Zihnimdeki kaosa ayak uydurmuş bu dili ben ne yapayım? Sözcüklerim birer mitolojik yaratık gibi üstü insan bacakları at. Çoğu insan neyden bahsettiğimi anlamıyor bile.

İyi Olmak Üzerine..

     Nevrotik durumlarım, ara da bir yoklayan nevrozlarım.. Şimdi derdini açmak istesen birine bunlara sebep hep felsefe..
     Düşünebilmeyi ve iyi biri olma yolunda ilerlemeyi öğrettiği için borçluyum okuduğum bölüme ve bir elin parmaklarını geçmeyen kıymetli öğretmenlerime..
     Düşünmek.. Çoğu zaman yaptığım şu eylem.. Derin derin düşünmek, düşüncelerin içinden düşünceler üretmek.. Aristoteles'in söylediğine göre insan yaradılıştan iyidir. Ben de içimdeki iyiyi düşünüp onu hissetmeye çalışıyorum. Bazen iliklerime kadar sarıyor beni, bazen sonsuz bir boşluk.. Aristo insanların iyi olmalarında üç yol var diyor. 1.Tabiat(yaradılış, mizaç)
2.Âdet
3.Eğitim ve Öğretim.
İlk yolda biraz bocalasam da iyinin içimde bir yerlerde olduğunu biliyorum artık. Âdet'e gelince bu güne dek kazandığım davranışlarda bir kötülük olduğunu düşünmüyorum. Zira kimseye zarar vermedim. Eğitim ve öğretim bahsinde ise mezuniyet balomuzda bölümümüzün ahlak felsefesi hocası olan kıymetli hocam Hüseyin Aykut'un yaptığı konuşma baz alındığında evet bu bölüm ve bölümün hocaları bizlere iyi birer insan olabilmeyi öğrettiler.(Hüseyin Hocamın veda konuşmasını yazının sonuna ekleyeceğim)
     Aristo'nun saydığı yollar mı yetersiz yoksa ben kendimin farkında mı değilim bundan tam olarak emin olamıyorum. Zira bu şartlar altında iyi bir insan olmam gerekirdi ki

Zihin Engelli Çocuklar Deli Değildir. Sevgi ve Sabırla Eğitilir.^^

   

6/A.. İlk öğrencilerim.. Bir ömür unutamayacağım çocuklarım..
     Öyle bir zamanda gelip girdiler ki hayatıma gerçekten bir ömür unutamam bu iyiliklerini. Sanırım birbirimize iyi geliyoruz. İlk zamanlar ben de çok mutsuzdum onlar da.. Şimdi daha iyiyiz, beraber gülüyoruz, dans ediyoruz, konuşuyoruz, şarkılar söylüyoruz. Hatta bazen down sendromlu kızım Rukiye gelip belime sarılıyor. Gözlerim doluyor o sevgiyi görünce.

Pedagojik Formasyon Çilemiz..

     Efendim bendeniz Büşra. Sakarya Üniversitesi Felsefe Bölümü 2013 Mezunlarındanım yada mağdurlarındanım mı demeliydim?

     Eğer siz de devlette kadrolu öğretmenlik yapabilmek için pedagojik formasyon eğitimi almak durumunda iseniz işte aynı frekansı yakaladık demektir.
     Evet bu eğitimi almak durumundayız fakat fena halde mağdur durumdayız. Aslına bakılırsa formasyon almakla yahut almamakla ilgilenmiyorum. Bölümü okurken ve mezun olduktan sonra dahi formasyon alayım gibi bir derdim olmadı. Yalnız Türkiye'de yaşamam için bir "şey" olmam gerekiyordu. Mecburi istikamet ve halihazırda bu uygulama vardı. Eh istemem yan cebime koy misali bekleyiş başladı. Bekliyordum fakat neyi beklediğimden tam olarak emin değildim. Emin olmamıza izin verilmiyordu zaten. Son dakika golünü yedik galiba. İlk olarak formasyon için Ales şartı getirildi, ona eyvallah. Şimdi de felsefe bölümüne formasyon kontenjanı açan okullar sadece 11 tane ve sosyoloji bölümüyle ortak kontenjana sahibiz. Yani şuanki serzenişimin sebebi şu ki;